صنما یاد توام مونس شبهای من است 

نقش آن خال لبت مرهم تبهای من است 

سجده ای نیست مرا جز به ره و کوی و درت 

بت من خاک رهت سرمه چشمهای من است

سحری بوی تو را باد صبا داشت ولی 

گونی بودم و ریشه همه غمهای من است 

آن سفیری که مرا راحت جان بود برفت 

بوی پیراهن او حافط چشمهای من است 

مرغ شب حال تورا زمزمه میکرد عماد

ناله اش صحبت ایام ستمهای من است .